Παρεμβάσεις

Στη γωνία της Ιπποκράτους με την Ακαδημίας φωλιάζει εδώ και δεκαετίες ένας χώρος μαγικός, όπου συμφύεται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, μέσα από κινούμενες εικόνες. Ο ιστορικότερος κινηματογράφος της Αθήνας, η Ίριδα, στέκει στην καρδιά της πόλης από το 1930, στο ισόγειο της Πανεπιστημιακής Λέσχης, ενός διατηρητέου κτηρίου, που αποτελεί υπόδειγμα της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου, σχεδιασμένου από τον Αλέξανδρο Νικολούδη.

Το κτήριο αποτελεί προϊόν κληροδοτήματος εκ μέρους του Αντώνη Παπαδάκη με το σαφή όρο η χρήση του να επικεντρώνεται στην ηθική και υλική ενίσχυση των φοιτητών είτε αυτό αφορά τις ανάγκες τους (σίτιση, υγειονομική περίθαλψη) είτε την πνευματική τους καλλιέργεια και τη στήριξη των πολιτιστικών τους δραστηριοτήτων (θέατρο, κινηματογράφος κτλ).

Ο χώρος έχει μια παράλληλη πορεία με τον Πολιτιστικό Όμιλο Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.), υπό τη διαχείριση του οποίου τελεί και ο οποίος αποτελείται από τον Θεατρικό, τον Κινηματογραφικό, τον Φωτογραφικό και τον Χορευτικό τομέα, από τους οποίους έχουν περάσει πολλές χιλιάδες φοιτητών –και όχι μόνο- όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργεί.

Ο Π.Ο.Φ.Π.Α. ιδρύεται στα μέσα του ‘80, ενώ ο ένας εκ των τριών τομέων που περιλαμβάνει τότε είναι ο κινηματογραφικός με κύριο εκφραστικό του μέσο τα φιλμ Super 8 και 35mm για τις προβολές.

Στα τέλη της επόμενης δεκαετίας φέρνουν μαζί τους και τις ψηφιακές αλλαγές. Το Δεκέμβριο του 1999 η Ίριδα τελεί υπό κατάληψη. «Κάποιες από τις αίθουσες της Νομικής έκλεισαν λόγω ανακαίνισης και ορισμένοι καθηγητές είχαν τη φαεινή ιδέα, μιας και είμαστε δίπλα, να κάνουν εδώ τις παραδόσεις τους. Έστειλαν μάστορες που άρχισαν να ξεβιδώνουν τα καθίσματα. Την κρατήσαμε λοιπόν κλειστή για περίπου ένα χρόνο κάνοντας προβολές, συναυλίες και εκδηλώσεις εντός της, οι οποίες συγκέντρωναν πλήθος κόσμου μέχρι που έγινε αντιληπτό πως ο χώρος θα παραμείνει ως είχε».