Οδός Αγησιλάου

Από το athensville

Γράφει ο homocomix

Όλα ξεκινάνε το 387 π.Χ. που ο Αγησίλαος ο Β’ σύναψε ταπεινωτική συνθήκη με τους Πέρσες. Σ’ αυτόν οφείλει και τη ονομασία της η οδός Αγησιλάου, παράλληλη της Πειραιώς, που βγάζει στη Ζήνωνος.Έγινε γνωστή και στα ελληνικά tabloid λόγω της νυχτερινής ιδιότητάς της και της σχέσης της με σεξουαλικές τάσεις διασήμων.

Εμένα ξεκίνησε να με απασχολεί από το ‘95. Από κει περνάει το λεωφορείο με τέρμα την Ομόνοια, όπου πήγαινα φροντιστήριο το βράδυ. Ύστερα φοιτητής, πάλι ίδια διαδρομή για τη σχολή. Τότε πρόσεξα και το ουζερί του Μπαρούφα μια μέρα που καθόταν απέξω μια γριά τραβεστί.

Μετά φαντάρος το Γενάρη του ’07, είχα άδεια. Πάλι μέσα στο λεωφορείο, ήταν εντεκάμιση το βράδυ και πήγαινα για πάρτι των Amateur Boys. Σταμάτησε ο λεωφορειατζής στην Αγησιλάου δίπλα σε σωρό από σκουπίδια, κάτω από τον ΟΕΕ, γιατί πρόσεξε ένα πτώμα πεταμένο. Πάει το πάρτι.

Τα ‘φερε η ζωή έτσι κι ήρθα να μείνω στο Μεταξουργείο, σε μια παράλληλη, πιο κάτω, προς Αχιλλέως, εκεί που συνυπάρχουν τα εστιατόρια των θεατρόφιλων με τους οίκους ανοχής.

Όταν γυρίζω σπίτι από ξενύχτι κάνω αμάν να γλιτώσω από τις αδίστακτες μαυρούλες στη Σοφοκλέους, βγαίνω Κουμουνδούρου και παίρνω τη Μυλλέρου. Πίσω από το εγκαταλειμμένο ΙΚΑ της Πειραιώς ,τα αγόρια, αραβικής καταγωγής συνήθως, στημένα δίπλα στους τηλεφωνικούς θαλάμους, δεν κάνουν φασαρία σαν τις μαυρούλες.

Διάφορα πολυτελή τζιπάκια κάνουν γύρα τα τετράγωνα και τους τσιμπάνε. Τα βλέπω κάθε βράδυ, με μάθανε πια και δε με περνάνε για πελάτη. Τη μόνη πελατειακή σχέση την ξέρω από πρώην που μου ‘λεγε το ‘05 πως επειδή δεν είχα χρόνο να του αφιερώσω θα πάει στα αγόρια της Αγησιλάου με 15€.

Κτίρια της περιοχής

Από τον ιστότοπο της Αρχαιολογίας της πόλης των Αθηνών

Νεοκλασικό διώροφο κτίριο

Περιοχή: οδός Μαιζώνος 60 & Χίου

Έτος: 1900-1910

Περιγραφή:  Διώροφο κτίριο κατοικίας των αρχών του 20ού αιώνα, δείγμα του ύστερου κλασικισμού, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, σύμφωνα με τον Μάνο Μπίρη, τον «κατακορυφισμό», που συνίσταται στην κατάργηση του γείσου μεταξύ των ορόφων και τον υπερτονισμό των αξόνων των ανοιγμάτων.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Μ. Γ. Μπίρης, Αθηναϊκή αρχιτεκτονική 1875-1925, Αθήνα 1987, σ. 168-169.

Ναός Αγίου Γεωργίου Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα (Μεταξουργείου)

Περιοχή: οδός Θερμοπυλών & Αγησιλάου

Έτος: 1899-1901

Περιγραφή: Το Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα οικοδομήθηκε το 1890 στην οδό Πειραιώς, μεταξύ των οδών Μυλλέρου και Θερμοπυλών, με κληροδότημα του ομογενούς εμπόρου Γεωργίου Χατζηκώνστα (1753-1845). Το κτίριο του ιδρύματος δεν υπάρχει πια αλλά διασώζεται ο ναός του Αγίου Γεωργίου που είχε ανεγερθεί μεταξύ των ετών 1899-1901 στο εσωτερικό του περιβόλου του, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923), με δωρεά της Ελένης Δημητρίου, συζύγου του εγγονού του Χαντζηκώνστα. Πρόκειται για μια εκκλησία του λεγόμενου «νεο-ρωμανικού» ρυθμού, με τους χαρακτηριστικούς πυργίσκους στις εξωτερικές ακμές.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Κ. Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 1η έκδ. 1966, 3η έκδ. 1996* Στέφανος Π. Παπαγεωργίου, Έλληνες ευεργέτες, Αθήνα 1997* Δ. Φιλιππίδης, Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1984, σ. 140-141.

Νεοκλασική διπλοκατοικία

Περιοχή: οδός Κολοκυνθούς 45

Έτος: 1900

Περιγραφή: Τυπική διπλοκατοικία του όψιμου κλασικισμού, που οικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Διέθετε δύο οροφοδιαμερίσματα, αλλά το στενομέτωπο οικόπεδο δεν επέτρεπε τη διάνοιξη χωριστής εξώπορτας για το καθένα. Έτσι, επιλέχθηκε η λύση της κοινής εισόδου που οδηγεί σε κοινόχρηστη εσωτερική αυλή, απ’ όπου διαχωρίζονται η εσωτερική πόρτα του υπερυψωμένου ισογείου από εκείνη που φέρει προς την κλίμακα του πρώτου ορόφου.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Μ. Γ. Μπίρης, Αθηναϊκή αρχιτεκτονική 1875-1925, Αθήνα 1987, σ. 80-82.